Het Paznaun in Tirol is een veelzijdig vakantieregio voor zomerse activiteiten. Ischgl is weliswaar het bekendste dorp van het ruim dertig kilometer lange dal, maar buurmannen See, Kappl en Galtür bieden ook een volwaardig outdoormenu. Vooral laatstgenoemde biedt in de zomer een rits aan sportieve lekkernijen om je vakantiedagen mee te vullen. Timo Hermeler en ik laten ons volstouwen met al deze outdoorverwennerijen, inclusief de lekkerste Kaiserschmarren van Oostenrijk!
Galtür ligt aan het einde van het Paznaun, maar het dal loopt hier niet dood. Vanaf Wirl, een 2 km verderop gelegen satellietdorp, starten ‘s winters weliswaar de gondels voor het skigebied, maar zomers gaat hier een tolweg linksaf richting de Bielerhöhe bergpas om vervolgens af te zakken naar Partenen in het Montafon. Deze 22,3 km lange Silvretta-Hochalpenstraße, genoemd naar het bergmassief dat hier begint, is enkel open in de zomermaanden en geliefd bij motorrijders en racefietsers vanwege de 32 haarspeldbochten. Terwijl fanatieke wielrenners hier hun grenzen verleggen, blijft die tussen Tirol en Vorarlberg stevig op zijn plek; midden op de bergpas.
Onze gids voor vandaag is Christian Zangerl, die ons ook al heeft rondgeleid over de trails van Kappl. Zomers runt hij de Bike School Silvretta Galtür en ’s winters verandert het in de lokale skischool en leert hij wintersporters skiën. De ideale man dus om de bergen rondom Galtür mee te verkennen. We pikken ’s ochtends e-bikes op bij zijn vestiging in Wirl en pakken direct de Alpkogelbahn omhoog die aan zijn achtertuin grenst. De liftmedewerkers helpen ons de fietsen in de gondel te krijgen; het past maar net. Het scheelt een flinke klim, dus tijd en energie, want nu kunnen we onze toer gelijk starten vanaf de 1.974 meter hoge Alpkogel. Op de weg omhoog passeren we het dak van de Weiberhimml: een populaire skihut in de winter. Nu is het er vrij stil.
Eenmaal boven op Alpkogel heb je een mooi uitzicht op het Paznaun en de Ballunspitze (2.671 m): de markante huisberg van Galtür. Wie direct al een goede lunchplek zoekt, hoeft niet ver te zoeken. De verderopgelegen Faulbrunnalm is namelijk een van de zeven berghutten die deelneemt aan het Kulinarische Jakobsweg-event. Vijf gerenommeerde chefs en twee jeugdige chefteams verzinnen hierbij een culinair gerecht voor een aan hun gekoppelde berghut, waarna deze van juli tot en met september als ‘special’ op het menu staat. Hierbij ligt de focus op high quality cuisine en regionale producten. Huttenwaard Hermann Huber van de Faulbrunnalm is vooral bekend om zijn regionale almkaas: een echte aanrader voor kaasliefhebbers!
Christian neemt ons eerst mee naar een ietsjes verderop gelegen kinderboulderpark. Het is een omheinde locatie met negen boulderrotsen en een klimrots voor de allerjongsten of beginners. Ook staan er picknicktafels, een barbecue en slackline. Alle ingrediënten voor een outdoor hang-out. In Nederland schieten de hippe boulderhallen de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond, maar hier in Oostenrijk is de sport altijd al populair geweest. Vooral in Galtür. We zien dan ook overal twintigers rondwandelen met grote valkussens op hun rug. Deze ‘crashpads’ dienen als veiligheidsnet bij moeilijke boulderpassages. Ze lopen allemaal richting Silvapark; het enorme boulderparadijs onderaan de Ballunspitze. Je vindt er 200 routes, alle ontdekt door klimpionier Bernd Zangerl.
Naast boulderen wordt er ook veel geklommen rondom Galtür. Van klettersteigen tot multi pitch. Laatstgenoemde vindt vooral plaats in het Jamtal; een pittoresk zijdal naast Galtür. Wie juist wil klettersteigen kan de Gorfenspitz, Kleinlitzner of de Little Ballun route proberen. Ik heb zelf een lichte hoogtevrees, maar Christian verzekert mij dat de Little Ballun juist een familieklettersteig is, oftewel een peulenschil. Timo springt gelijk enthousiast in zijn klimoutfit, maar ik hijs me met lichte tegenzin in mijn klimgordel (te huur in het dal) en volg hem omhoog. De geboren berggeit zit al ergens halverwege als ik mijn eerste krampachtige meters maak. Ik druk mijn lichaam dicht tegen de rotswand totdat Christian me uitlegt dat ik juist afstand moet nemen zodat mijn voeten meer grip krijgen. Het werkt. De bekabelde route wordt een stuk eenvoudiger als je meer naar achteren hangt. De 100 hoogtemeters die je aflegt zijn een perfecte leerschool voor het echte werk. Heb je geen ervaring dan is een gids wel aan te raden.
Weer eenmaal beneden, springen we weer op de e-bike en fietsen langs groene pistes Vorarlberg binnen. Er zijn vijf bewegwijzerde bike trails te vinden in Galtür, maar je kunt natuurlijk ook op de bonnefooi rondtoeren. Bijvoorbeeld naar Stausee Kops. Dit stuwmeer domineert het landschap; vanuit alle hoeken vallen je ogen direct op deze turquoise watervlakte. Rondom loopt een geliefd wandelpad geflankeerd door talrijke paarse lupines. We fietsen over de stuwdam en vergapen ons aan de hoogte. Onderin stroomt de Zeinisbach omlaag richting Montafon.
Wij gaan aan de andere zijde juist omhoog richting de Verbella Alp berghut. Hiermee verlaten we het ‘kunstmatige’ skigebiedlandschap en betreden een verlaten dal vol bossen en groene almen. Hier heerst de rust en regeert de natuur. Christian vertelt dat aan de overkant een beroemde hikebestemming ligt; de Wiegensee. Planten zorgden in dit ongerept veenlandschap voor een natuurlijke dam, waardoor er een stuwmeer ontstond: de oudste van de regio en een Europees unicum. Wij cruisen echter door naar de berghut, wat een geliefd rustpunt voor wandelaars blijkt te zijn. Misschien wel vanwege de heerlijke Kuchen bij onze koffie; simpel in uiterlijk maar verfijnd qua smaak. Alles regionaal!
Vanaf de Verbella Alp splitst de weg zich op: rechts naar de beroemde Heilbronner Hütte, links naar het Alpe Gibau Gasthaus. Wij pakken de laatste, maar dan niet tot de berghut. Halverwege, op een bergzadel tussen de Verbellner Kopf en de Tavamunter Augstenberg, stallen we de fietsen en gaan te voet verder naar de Versalspitze (2.462 m). We benutten het bike & hike voordeel van een e-bike ten volste. Alleen te voet zou deze tocht een gehele dag duren, maar nu kunnen we dankzij de elektrische trapondersteuning extra diep de ‘backcountry’ in en kom je op meer plekken als ooit tevoren.
We traverseren richting het Jöchlizadel, waarna het nog maar een korte klim is naar de piek. Op het laatste gedeelte passeren we de poortwachters van de Versalspitze; een kudde geiten die tussen de rotsen rondscharrelt naar voedsel. Vanaf de top, uiteraard voorzien van Gipfelkreuz, worden we op een prachtig 360 graden schouwspel getrakteerd. Enerzijds het stuwmeer van Galtür en het Verwallmassief, anderzijds Montafon en het Silvrettamassief. Ook is de Vermuntstausee goed zichtbaar, met eronder de haarspeldbochten van de Silvretta-Hochalpenstraße. Vergeet je camera niet, want dit is een plaatje waard!
Op de weg terug heeft Christian een verrassing in petto. We pakken voorbij de Verbella Alp een detour langs de Zeinissee; een verborgen parel. Waren de onverharde brede paden tot nu toe prima toegankelijk voor beginnende e-bikers, de smalle, steile detour is een stuk pittiger met veel rotsblokjes en kudde koeien om te ontwijken. De aanblik op het pittoreske bergmeertje is echter al het harde werk waard. Vanaf hier kunnen we de fiets laten rollen tot de Zeinisbach; wederom een meertje, maar azuurblauw dit keer, dat aan de noordzijde van het stuwmeer grenst.
Aan de oever ligt een kleine camping en Alpengasthof Zeinisjoch waar we de lekkerste Kaiserschmarren van Oostenrijk proeven. En dat is een gedurfde uitspraak voor iemand die al heel zijn leven in dit Alpenland komt. Vanaf het bergrestaurant is het een lange geasfalteerde weg omlaag richting Wirl, waar we voldaan de e-bikes stallen. Wat een sportieve dag! En dan te bedenken dat het gehele Paznaun over meer dan 1.000 kilometer wandelpaden en 745 kilometer mountainbike trails beschikt. Hier ben je nog wel even zoet mee in de zomer! En dat is geen gedurfde uitspraak, maar een feit die je veilig kan aannemen.