In het bos boven het skigebied (en in de zomer het mountainbike en wandelgebied) van Puy Saint Vincent vind je Forêt Sensations, een avontuurlijk klimpark, of zoals ze in Frankrijk zeggen: “acrobranche”. Samen met mijn vrouw Sandra, dochter Lisa (10), nichtje Amber (10), en zoon Max (6) hebben we dit klimpark uitgeprobeerd.
Acrobranche, in Nederland bekend als (boom)klimparken, zijn aklimparcoursen waarbij je door bomen verplaatst via verschillende uitdagende parcoursen. Deze parcoursen bestaan uit elementen zoals touwbruggen, waar je je balans moet behouden terwijl je van de ene boom naar de andere loopt, klimnetten, evenwichtsparcouren en ziplines, waarbij je aan een kabel hangt en door de lucht zweeft van boomtop naar boomtop. Andere obstakels kunnen zijn: het slingeren aan touwen, alsof je door de jungle zwaait zoals Tarzan, en het lopen over smalle boomstammen, wat je coördinatie en evenwicht op de proef stelt. Acrobranche-parken bieden vaak verschillende moeilijkheidsgraden, zodat zowel beginners als gevorderden van deze spannende ervaring kunnen genieten.
Je kunt bijna direct bij het klimpark parkeren. In Puy Saint Vincent rijd je zo hoog mogelijk over de asfaltweg. In de laatste haarspeldbocht, net boven de houten appartementen van Puy 1800, neem je een onverharde weg. Deze weg is met een gewone auto goed te doen, mits het niet modderig is. Bij droog weer is het verstandig rustig te rijden, vooral als je langs wandelaars rijdt, om te voorkomen dat je ze in een stofwolk hult. Let ook op de mountainbikers die hier downhillen. Als je liever niet met de auto over deze weg rijdt, kun je ook te voet naar het park wandelen of de zes-persoonslift vanuit Puy 1400 nemen.
Terwijl de warmte in de dorpen ervoor zorgde dat de bergmussen van de chaletdaken vielen, was het bij Forêt Sensations aangenaam koel. Het park ligt in een schaduwrijk bos op een helling die van nature koel is, wat midden in de zomer een groot voordeel is.
Het ontvangst in het park is, net als de gehele begeleiding, rustig en vriendelijk. Mensen die het spannend vinden, worden meteen gerustgesteld. Ook krijg je direct een goede uitleg over de verschillende moeilijkheidsgradaties, en krijg je bij de kassa het materiaal wat je nodig hebt om hier te klimmen. Een gordel, een ‘longe’ die bestaat uit twee armen waar beide een speciale karabiners aanzit, waarvan er maar een tegelijk open kan (veilig!) en een katrol voor de ziplines. Vooor de kleintjes is er een ander systeem, met een speciale karibiner die helemaal niet van de levenslijn afkan.
De verschillende parcoursen zijn gebaseerd op lengte. Het “Lutins” parcours (12 euro ten tijde van schrijven) is geschikt voor kinderen vanaf 4 jaar. Dit parcours bestaat uit eenvoudige en speelse trajecten waarbij ouders de kinderen te voet kunnen volgen. De meest uitdagende lijn voor de kleintjes (onder de 1.30 meter) is al een serieuze klim, die niet te voet te volgens is, waarbij ouders soms meer spanning ervaren dan de kinderen. Grotere kinderen kunnen, , afhankelijk van hun lengte, alle parcoursen betreden. Zij betalen 16 euro (tot 12 jaar daarna is de prijs 19 euro). Mijn dochter, die ongeveer 1.35 meter is, mocht tot het rode parcours klimmen, wat voor veel kinderen van haar leeftijd meer dan voldoende is. De moeilijkste parcoursen, paars en zwart, zijn echt ontworpen voor oudere tieners en volwassenen, waarvoor je behoorlijk wat armkracht nodig hebt.
Voordat je aan de parcoursen begint, krijg je een grondige en goed te volgen uitleg, ook als je geen Frans spreekt. In dit park ben je continu gezekerd, en dankzij het ingenieuze en eenvoudige zekersysteem kun je jezelf niet zomaar losmaken van je levenslijn. Klimmen is dus zeer veilig. Je leert twee dingen: hoe je jezelf om vaste punten vastklikt en hoe je een zipline installeert. Beide technieken zijn simpel. Na een uitleg van ongeveer 10 minuten kun je van start.
Met de uitleg in het achterhoofd beginnen we. Max klimt samen met Sandra door de “Lutins” parcoursen. Vooral het klimmen door de tonnen is zijn favoriet. Daarna gaat hij al snel naar het groen-gele parcours, waar hij met veel plezier meerdere keren doorheen klimt, continu met een lach op zijn gezicht. Die lach wordt nog groter als hij van de 100 meter lange zipline af mag, die hij wel tien keer doet. Voor avontuurlijke jongens is het park dus een groot succes.
Zijn oudere zus gaat de moeilijkere parcoursen in. Samen met haar nichtje is het continu lachen en elkaar aanmoedigen. Het samenwerken en het elkaar uitleggen is superleuk om te zien. Van het ene parcours gaan ze naar het andere om te eindigen met het rode parcours, waarbij het slingeren aan een touw de absolute favoriet van de twee meisjes is. Ook zij hebben een geweldige tijd samen.
Voor volwassenen die graag actief bezig zijn en nog een beetje kind willen (en durven) zijn, is het park erg leuk! Voor mij was het, in ieder geval, heerlijk om achter mijn kinderen aan te klimmen en slingeren.
Het park is erg duidelijk opgezet. De kleurcodes zijn logisch en goed te volgen, en de moeilijkheidsgraad loopt geleidelijk op. De instructeurs bevinden zich op strategische plekken in het bos en staan klaar om te helpen als je er even niet uitkomt of als het te spannend wordt.
Zijn er minpuntjes? Misschien, vanuit een typisch Nederlands perspectief… Sandra, die alleen bij Max bleef en dus feitelijk alleen de Lutins-parcours deed, betaalde het volle volwassenentarief. Dat voelt toch een beetje vreemd. Het zou mooi zijn als je minder zou betalen als je alleen de parcoursen onder de 1.30 meter doet, waar je ook een ander zekersysteem gebruikt. Maar buiten dat was ons bezoek aan dit klimpark meer dan geslaagd: fijne gediplomeerde instructeurs, leuke parcoursen, duidelijke bewegwijzering, en heerlijk koel. Een aanrader als je in de Pays des Écrins bent.