Muttjöchle Rundwanderung: op de flanken van het Silbertal

In het vorige artikel schreef ik over de Golmer Höhenweg, een fraaie panoramawandeling in het Oostenrijkse Montafon. De Muttjöchle in het Silbertal, aan de andere kant van het gebied, kunnen we onder diezelfde noemer scharen. Met zijn ligging tussen de Arlberg en Montafon ben je ook hier gegarandeerd van mooie uitzichten, maar de route is wat eenvoudiger.

Vertrek vanuit Kristberg

De Muttjöchle (2.074 meter) is te voet bereikbaar vanuit het Klostertal en het Silbertal (wat bij Montafon hoort). Omdat ik in Schruns verbleef begon mijn tocht aan Montafoner zijde, met als voordeel dat ik vanuit het leuke Kristberg kon starten, een gehuchtje hoog boven het dal.

Om 9 uur staan we bij het gondeltje dat ons naar Kristberg brengt, een uitvalsbasis voor allerlei wandel- en mountainbiketochten. Ook heeft het een paar gezellige Gasthäuser, terrasjes en een speeltuin voor kinderen, wat op zonnige dagen een uitje op zich is.

Zon- en bosrijke start

Zonnig is het nu ook, al loop ik zeker niet de hele tijd in de zon. Het eerste deel van de wandeling loopt namelijk door een bos. Prettig als het erg warm is want in een dicht bos ligt de temperatuur tot zo’n 10 graden lager dan in open veld. Vandaag maakt het niet zoveel uit, het is een graad of 23 dus perfect wandelweer. De eerste kilometers lopen we over een kronkelend pad langs allerlei vennetjes. Soms moet je grotere stappen zetten vanwege een boomstronk of steen maar moeilijk wordt het nergens. Het is meer het gestage bergop lopen waardoor we tussendoor even een pauze nemen. De stilte is adembenemend, ik hoor alleen een specht op een boom timmeren. Na even zoeken, zie ik hem inderdaad zitten. Hij timmert nog even ongestoord door.

Naarmate we hoger komen wordt het bos minder dicht. Ik zit nu op 1800 meter en nader de boomgrens, die in dit deel van de Alpen rond de 2.000 meter ligt. Steeds vaker komen er doorkijkjes op het dal en soms kijk ik het naastgelegen Klostertal in waar de beroemde Arlbergtunnel ligt. Ik loop dan ook precies langs een kam, totdat het bos zich echt opent en de contouren van de Muttjöchle tevoorschijn komen. Op de top zie ik een groepje mensen; die moeten van de andere kant zijn gekomen want het was stil die eerste kilometers. Eenmaal boven krijg ik snel bevestiging; zij komen van de Sonnenkopf iets verderop. Een berg die per lift bereikbaar is vanuit het Klostertal.

Vanaf de Muttjöchle hebben we een grandioos uitzicht. Het bergstation van de Sonnenkopf is te zien, met daarachter de beroemde Arlberg. Ook de Valluga, met 2.809 meter de hoogste top van de Arlberg, en een deel van de Flexenstrasse naar Lech zijn duidelijk zichtbaar. Ten noorden van ons kijken we tegen de Rote Wand aan, een berg waar ik als kind ooit ben geweest, en aan de andere kant kijk je het Silbertal in met verderop de machtige Rätikon-bergketen waar ik de dag ervoor was. Een mooie plek om in alle rust een meegenomen broodje te eten.

Rondwandeling

Ik kan nu dezelfde weg terugnemen, maar het is nog vroeg en we kunnen van de gelegenheid gebruik maken om de Sonnenkopf te bezoeken. Je kunt dan rondwandelen, via een slinger terug het Silbertal in. We kiezen voor die laatste optie. Het groepje dames dat ik eerder op de top tegenkwam loopt gezellig kletsend voor me uit, waarna het groepje afbuigt richting Klostertal. Wij lopen verder langs de liften van Sonnenkopf waar 's winters volop wordt geskied, om daarna op een breder pad uit te komen dat langs twee hutten voert. Het zijn de Obere en Untere Wasserstubenalpe die weer bij het Silbertal horen. In beide hutten kun je als wandelaars een goede lunch nuttigen, bijvoorbeeld met een Brettljause met kaas en spek, of een lekker drankje in de zon doen. Ik ben niet de enige die dit wel ziet zitten. Het valt op dat er ook veel (e-)mountainbikers naar beneden komen die een tussenstop maken. Niet alleen voor de hut trouwens. Z moeten ook een paar keer afstappen voor koeien die midden op het pad staan. De meesten gaan meteen even met de mountainbikers op de foto.

‘Hoog veen’

Na de Untere Wasserstubenalpe steken we rechtsaf een pad in dat ons terugleidt naar Kristberg. Het afdalen is daarmee voorbij (wat de knieën niet zo erg vinden) want vanaf nu volgen we in min of meer horizontale lijn de bergflank van het Silbertal. Het pad heeft wel nog een onverwachte verrassing in petto, want we komen langs soort laagte in het landschap. Er had bijna een voetbalveld in gepast, ware het niet dat het bordje ‘Wildried’ verraadt dat het om Hochmoor (hoogveen) gaat. Niet zoals de Nederlandse Peel, maar echt ‘hoog veen’, 1.550 meter boven de zeespiegel, verzonken in een bergwand en een bron van planten- en diersoorten.

Een klein uurtje is het nog lopen naar Kristberg waar de middag wordt afgesloten met een welverdiende Weizen in Panoramagasthof Kristberg. Helaas is de zon verdwenen maar voor het uitzicht wat overblijft hoef ik ook niet weg. Uiteindelijk nemen we ruim op de tijd het gondeltje naar beneden. Om 18.15 uur draait de Kristbergbahn voor het laatst.

Voor wie?

De Muttjöchle Rundwanderung is voor iedereen met een goede conditie te doen. Mensen met hoogtevrees hoeven niet zoveel te vrezen, terwijl de uitzichten toch heel mooi zijn. Heb je niet zoveel tijd (of het weer slaat om), dan kun je de heen- en terugweg via dezelfde route doen (en maak je dus geen rondwandeling). Doe je dat wel, dan kom je meerdere hutten tegen, ook in het deelgebied Sonnenkopf, waar je kunt eten en drinken. Mijn aanrader is de Untere Wasserstubenalpe vanwege het gezellige terras langs de boerderij. Wil je rustig de tijd nemen, ga dan op tijd op pad. De route is ongeveer 17 kilometer lang, waarvan de tweede helft over een breder grindpad. De laatste 5 kilometer is het uitwandelen en hoef je nauwelijks nog te stijgen of dalen.